Chocolade. Alleen al het woord typen maakt dat ik trek heb in een stukje. Wie lust het niet? Ja, iedereen houdt wel van chocolade, maar echt… ik ben een chocolade freak. Ik kan tegen veel zoetigheden nee zeggen, maar tegen chocola alleen maar volmondig ‘JA’!

Ik was nog maar net zes jaar oud toen Teun van de Keuken met het programma ‘De Keuringsdienst van Waarde’ in 2003 een aflevering maakte over chocolade en cacaoslavernij. Dit is mij toen dan ook volledig ontgaan. Het zelfde geldt voor de afleveringen die daarop volgden in 2004 en 2005. Ik denk dat ik pas van Tony’s Chocolonely hoorde rond 2007 of 2008. Ik wist wel dat er iets bijzonder was aan deze reep, maar niet precies wat. Het was denk ik pas rond 2011 dat ik wat over deze reep op ging zoeken en een stuk zag van een van de eerste afleveringen van De Keuringsdienst van Waarde over chocolade.

Pas zo’n twee jaar geleden ben ik met regelmatig Tony’s Chocolonely gaan eten, maar wat was nou eigenlijk Tony’s Chocolonely en wat had Teun van de Keuken daar mee te maken?

Geschiedenis

In 2003 leest Teun van de Keuken in een boek dat slavernij nog steeds bestaat en besluit op onderzoek uit te gaan. Het blijkt dat in West-Afrika, waar de meeste cacao vandaan komt, (kind)slavernij nog erg veel voorkomt. Nu Teun hier van op de hoogte is en nog steeds chocola eet, besluit hij zich aan te geven als chocoladecrimineel in het programma Keuringsdienst van Waarde.

In 2004 gaat Teun op zoek naar getuigen voor zijn zaak. In Ivoorkust vindt hij vier jongens die als slaaf op een cacaoplantage werkten. Zij leggen een getuigenverklaring tegen Teun af.

Op 29 november 2005 brengt Teun de eerste slaafvrije chocoladereep op de markt. De vraag is meteen al gigantisch.

In 2006 voegt Tony’s Chocolonely zich bij de Kamer van Koophandel. In 2007 wordt het ‘slaafvrij’-logo aangepast op de wikkel. Vanaf nu is Tony’s Chocolonely ‘Op weg naar 100% slaafvrije chocolade’. Er moet namelijk nog veel gebeuren voordat alle chocolade in de wereld écht slaafvrij is. Het gerechtshof bekent in dit zelfde jaar dat er veel mis is in de cacao-sector. Teun is schuldig, maar wordt niet vervolgd. Tony’s blijft zijn weg naar 100% slaafvrije chocolade door zetten.

In 2008 verkoopt Verkade zijn eerste Fairtrade-gecertificeerde reep. Ook wordt de Chocolonely Foundation opgericht waar ze zich richten op de gemeenschap rondom cacaoboeren. Dit wordt georganiseerd uit een deel van de opbrengst van de Tony’s Chocolonely chocoladeverkoop.

In 2010 komt Tony’s Chocolonely met een melk-hazelnoot reep met hazelnoten uit Turkije. Als blijkt dat in Turkije nog steeds kinderarbeid voorkomt stappen ze over op een Nederlandse hazelnootteler.

In 2011 verhuist Tony’s naar de Westergasfabriek in Amsterdam en in 2012 krijgt de chocolade reep een metamorfose. Vanaf nu zijn ze verdeeld in ongelijke stukjes omdat het er in de chocolade wereld ook niet eerlijk aan toe gaat.

“We zullen niet rusten voordat iedereen in de chocoladewereld krijgt waar hij recht op heeft.”

Crazy about chocolate, serious about people

Tony’s cacao wordt rechtstreeks ingekocht bij de boerencoöperaties in Ghana en Ivoorkust waar ze een langetermijnrelatie mee hebben. Verder kopen ze hun ingrediënten waar mogelijk Fairtrade-geertificeerd in.

Tony’s is vastbesloten om chocolade te veranderen en ze willen dan ook het goede voorbeeld geven en andere chocolademakers inspireren.

“In ons eentje maken we onze chocolade slaafvrij, maar samen maken we √°lle chocolade slaafvrij.”

Ik en chocolade

Het grootste gedeelte van de chocola die ik nu eet is Tony’s Chocolonely. Niet alleen omdat de chocolade gewoon super lekker is, maar ook omdat het nog beter voelt om Tony’s Chocolonely te eten dan alle andere chocolade. Mijn lievelingsreep is Puur-Pecan-Kokos, zó lekker!! Toch zit ik stiekem al een tijdje te wachten op het ultieme Tony’s Chocolonely koekje… Goed idee toch, Tony?

Eet jij al Tony’s Chocolonely? DOEN!