Onze verre voorouders dwaalden af uit hun bomen naar de vaste grond. Het aapachtige wezen werd van boombewoner aardbewoner en moest voedsel op de grond zoeken. Hij ging wortels en knollen opgraven.

De aller vroegste voorouders van de mens aten waarschijnlijk alleen maar plantaardig voedsel. Deze voorouders van ons hadden grote, brede kaken. Daarna had de eerste oermens al een smallere kaak ontwikkeld, een vorm die zich toegepast leek te hebben op het eten van vlees. Veel onderzoekers denken daardoor dat de eerste oermens (homo – homo habilis) al vlees at.

Tegelijk met het versmallen van de kaak werd ook de schedelinhoud groter. De opvolgers van de homo habilis hadden nog kleinere kaken en nog meer hersenvolume.

Van de homo en de homo habilis weten we zeker dat ze vlees aten omdat er op hun verblijfplaatsen fossiele resten van bewerkte dierenbotten zijn gevonden. Ook zijn er in fossiele resten van de voorloper van de mens koolstofverbindingen gevonden die een regelrecht verband leggen met vleesconsumptie.

De eerste werktuigen van de mens waren zeer waarschijnlijk mesjes om het vlees van de botten van dieren te schrapen. De mens gebruikte toen ook al vuur om vlees en vis te garen. Het voedsel werd daardoor langer houdbaar en beter verteerbaar.

Dat de oermens vlees at was niet zozeer een keuze, het was meer een dwangmaatregel ontstaan door evolutie. Drie miljoen jaar geleden trad er verdroging op in Oostelijk Afrika, waar de wieg van de mens stond. Het regenwoud werd toen savanne. Langere afstanden moesten worden afgelegd, de mens ging rechtop lopen. Voor de lange afstanden was energie nodig en die energie was makkelijker uit vlees te halen dan uit planten. Bovendien was er veel minder plantaardig voedsel te vinden op de savanne dan dierlijk voedsel.

De jachtbuit was moeilijk te veroveren, er was lichaamskracht, behendigheid en uithoudingsvermogen voor nodig. Vlees kreeg daarom status, het werd hoger gewaardeerd voedsel. De man die kans zag het beste en meeste vlees te veroveren, werd de leider aan wie men zich onderwierp.

Er wordt vaak beweerd dat vlees goed is (geweest) voor de ontwikkeling van onze hersenen. Dit lijkt geen realistische theorie. Door het rechtoplopen kwamen namelijk de handen vrij. De besturing van de handen gebeurt vanuit de hersenen. Het zou veel beter kunnen dat juist daardoor de hersenen zich hebben ontwikkeld.

Door het eten van vlees heeft de mens een alleseter-gebit gekregen. De oermens at alles wat hij kon krijgen. Door de ijstijd konden de planten niet groeien en schakelde men over op het eten van vlees en vis waarvoor men moest leren jagen. Men at vlees als men het te pakken kon krijgen en dat was zelden. Dat veranderde pas toen de mens dieren begon te domesticeren, te beginnen met het schaap (±18.000 v. Chr.). Vanaf dat moment ontwikkelt zich een relatie tussen mens en dier die gekenmerkt wordt doordat de een de ander gebruikt én eet.